65 lat temu, 24 lutego 1953 r. w więzieniu przy Rakowieckiej w Warszawie komunistyczne władze wykonały wyrok śmierci na generale Emilu Fieldorfie. Do historii przeszedł jako generał „Nil”, dowódca Kedywu Komendy Głównej AK i organizacji „Nie” walczącej z sowiecką okupacją Polski.
Do egzekucji doszło 24 lutego 1953 roku w więzieniu przy Rakowieckiej w Warszawie.
Tak moment egzekucji w swoich zeznaniach w 1992 roku opisał komunistyczny prokurator Witold Gatner.
„Skazany patrzył mi cały czas w oczy. Stał wyprostowany. Nikt go nie podtrzymywał (…). Postawę skazanego określiłbym jako godną. Sprawiał wrażenie bardzo twardego człowieka. Można było wprost podziwiać opanowanie w obliczu tak dramatycznego wydarzenia” – zeznawał komunistyczny prokurator.
August Emil Fieldorf urodził się 20 marca 1895 r. w Krakowie. Był członkiem m.in. Pierwszej Kompanii Kadrowej. Walczył w bitwie pod Brzegami. uczestniczył we wszystkich kolejnych bitwach Legionów 31 października 1918 r., brał udział w wyzwoleniu Krakowa spod władzy austriackiej. Jego dywizja odegrała kluczową rolę w trakcie decydującej o losach Bitwy Warszawskiej ofensywy znad Wieprza.
W styczniu 1943 r. mianowano go na dowódcę Kierownictwa Dywersji. W 1945 trafił do obozu pracy na Uralu, nie został jednak zdekonspirowany. W skrajnie trudnych warunkach syberyjskich pracował przy wyrębie tajgi. Ze względu na amnestię ujawnił się w 1948 roku. Aresztowano go w 1950 roku. 16 kwietnia 1952 r. po trwającej osiem godzin rozprawie zapadł wyrok skazujący generała Fieldorfa na śmierć. Wyrok wykonano niespełna rok później.
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
