Diecezja opolska poinformowała o śmierci trzech księży – Ryszarda Michalika, Zygmunta Nabzdyka i Józefa Wojtaska. Zmarli tego samego dnia – w minioną niedzielę. Chorowali na COVID-19.
Na stronie internetowej kurii opolskiej widnieją trzy nekrologi, w których do publicznej wiadomości podano informację o śmierci księży z tamtejszej diecezji. Wszyscy byli zakażeni koronawirusem.
Śp. ks. Zygmunt Nabzdyk urodził się 10 VIII 1930 r. w Bielszowicach pow. Katowice w rodzinie Stanisława i Walerii zd. Augustyn. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową. Po powrocie ojca z obozu koncentracyjnego wraz z całą rodziną przeprowadził się do Otmętu i kontynuował naukę w prywatnej szkole średniej w Krapkowicach. Po zakończeniu wojny w 1945 r. kontynuował edukację najpierw w Państwowym Gimnazjum w Nowej wsi pw. Katowice, a od sierpnia 1945 r. w Prudniku, gdzie zamieszkał z całą rodziną. Egzamin dojrzałości złożył w prudnickim Liceum Ogólnokształcącym w 1949 r. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Opolu-Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 VI 1954 r. w katedrze opolskiej z rąk ordynariusza częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Jako neoprezbiter został wikariuszem w parafii św. Barbary w Bytomiu (1954–1957). Następnie został mianowany prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie-Opolu (1957-1959), a w latach 1959–1977 seminaryjnym ojcem duchownym. W latach 1977-1983 pełnił funkcję dyrektora Domu Studiów w Opolu. Od 1977 do 1994 roku był także wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie, a w latach 1977-2008 także diecezjalnym ojcem duchownym. W latach 1989-2008 r. pracował również jako sędzia w Sądzie Diecezji Opolskiej. W 1979 r. uzyskał stopień naukowy licencjata teologii na Akademickim Studium Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie pracy licencjackiej „Motywacje teologiczne i postawy optymalne modlitwy według Soboru Watykańskiego II”, a w 1989 r. stopień doktora teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu na podstawie pracy „Modlitwa błagalna jako kształt wiary chrześcijańskiej w świetle współczesnej teologii katolickiej. Od roku 1987 do 2010 był członkiem Diecezjalnej Rady Kapłańskiej. W latach 1988-2008 był duszpasterzem inteligencji i zarazem opiekunem Klubów Inteligencji Katolickiej. W ramach diecezji pełnił również funkcje referenta ds. powołań, był członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej, Komisji ds. Konserwacji Zabytków i Budownictwa Sakralnego i Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. Przez wiele lat przewodził Unii Apostolskiej Kleru w diecezji opolskiej – stowarzyszeniu dla duchownych diecezjalnych, którzy zobowiązują się, wzajemnie się wspierając, realizować w pełni życie według Ducha, poprzez pełnienie posługiwania. Był także promotorem sprawiedliwości w etapie diecezjalnym procesu beatyfikacyjnego Marii Luizy Merkert i Franciszki Werner (1984-1997). W 1981 r. otrzymał tytuł honorowy kapelana Jego Świątobliwości. W 2008 przeszedł na emeryturę. Zmarł w niedzielę 22 XI 2020 r. w wieku 90 lat.
Śp. ks. Ryszard Michalik urodził się 19 X 1963 r. w Zielinie w rodzinie Jerzego i Rity zd. Krasek. Edukację rozpoczął w szkole podstawowej w Smolarni, gdzie ukończył cztery klasy, a następnie kontynuował ją w szkole podstawowej w Racławiczkach. W 1978 r. rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Krapkowicach, a po jej ukończeniu pracował jako ślusarz-mechanik, jednocześnie kontynuując naukę w technikum dla pracujących, w którym uzyskał w 1985 r. świadectwo dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 VI 1991 r. w katedrze opolskiej z rąk bp. Alfonsa Nossola. Po święceniach przez trzy lata był wikariuszem parafii Świętej Rodziny w Zawadzkiem, a następnie w parafii NSPJ w Raciborzu (1994-1996), w parafii św. Piusa X i św. Marii Goretti w Kędzierzynie-Koźlu (1996-1998) oraz w Łączniku (1998-2003). W roku 2003 został mianowany proboszczem parafii św. Klemensa Rzymskiego w Rusocinie. W latach 2014–2016 był proboszczem w parafii św. Antoniego w Zdzieszowicach, a od 2016 r. posługiwał w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Chróścinie Opolskiej. Zmarł 22 XI 2020 r.
Śp. ks. Józef Wojtasek urodził się 26 XI 1953 r. w Czarnowąsach w rodzinie Teodora i Agnieszki zd. Pyla. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w Popielowie, a od 1967 r. kontynuował w Nowych Siołkowicach, ponieważ rodzina przeprowadziła się do tej miejscowości. Szkołę średnią ukończył w Liceum Ogólnokształcącym w Dobrzeniu Wielkim. Bezpośrednio po maturze wstąpił w 1972 r. do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 23 IV 1978 r. z rąk bp. Alfonsa Nossola w katedrze opolskiej. Jako neoprezbiter został mianowany wikariuszem parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu (1978-1981). Następnie był wikarym w parafii św. Anny w Zabrzu (1981-1983) oraz w parafii św. Marcina Biskupa w Tarnowie Opolskim (1983-1985). 19 XII 1985 r. został mianowany administratorem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Moszczance, a po uzyskaniu niezbędnej wówczas zgody władz państwowych od 29 VIII 1986 r. – jej proboszczem. Dzięki jego zaangażowaniu w 1988 r. został ukończony nowy kościół parafialny w Moszczance (poprzedni uległ zniszczeniu w wyniku działań wojennych w 1945 r. i na cele świątyni zaadaptowano przedwojenną restaurację „Unter den Linden”) i nowa plebania oraz wzniesiony nowy kościół pw. Najśw. Serca Pana Jezusa na cmentarzu parafialnym w Moszczance, który został poświęcony w 1995 r. W latach 1992-1997 pełnił funkcję wicedziekana dekanatu Prudnik. Biskup Opolski nadał mu w 1995 r. tytuł dziekana honorowego. Zmarł 22 XI 2020 r.
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
