1. listopada o godz. 13.00 miało miejsce odsłonięcie pomnika ku czci bohaterów ZUNR i UGA (Ukraińskiej Galicyjskiej Armii), zaś 4. listopada odbędzie się „Marsz Sławy sił zbrojnych ZUNR – Galicyjskiej Armii i wojska UNR (Ukraińskiej Narodowej Republiki).
„Aktywne wsparcie wojskowe polskiego powstania we Lwowie przez rząd warszawski było przyczyną wojny pomiędzy Polską i ZUNR. Pomoc wojskową dla polskiego powstania od stycznia 1919 roku wysyłało całe polskie państwo” – czytamy w okolicznościowej ulotce.
W 1918 roku UNR nie przysłała wsparcia – 3 tys. żołnierzy, stacjonujących w Białej Cerkwi pod Kijowem, o które prosiła ZUNR. W 2018 roku powstały we Lwowie 2 pomniki – jeden ku czci ZUNR, a drugi finansowany przez radę obwodową, czyli Kijów.
Lwów dzisiaj zakończy obchody 100 lecia nieuznanej przez nikogo republiki. Mgła, opadająca dziś nad miastem, o godzinie 13. będzie dumnie towarzyszyć ludziom, kroczącym w marszu spod rady obwodowej, poprzez plac Halicki i Mickiewicza pod Ratusz, aż wróci na „wojskowo – historyczną rekonstrukcję” p.t. „Lwów – stolica ZUNR”.
Notka historyczna:
– 1 listopada rozpoczęły się walki o Lwów, gdy żołnierze austro-węgierscy pochodzenia ukraińskiego zajęli większość gmachów publicznych we Lwowie. Przeciw temu wystąpiły polskie organizacje konspiracyjne, polscy mieszkańcy Lwowa, w tym młodzież, nazwana później Orlętami Lwowskimi.
– 14 października rząd Austro-Węgier zgodził się na warunkową kapitulację na warunkach proponowanych przez prezydenta USA Thomasa WoodrowWilsona.
– 11 października 1918 r. zarząd miasta Lwowa wysłał do Rady Regencyjnej list zapewniający, że mieszkańcy miasta wezmą aktywny udział w budowie niepodległej Rzeczypospolitej.
– Ostatni cesarz Austrii i król Węgier – Karol I został wygnany w październiku na Maderę, gdzie zmarł w latach 20. XX w. na zapalenie płuc.
Ukraińska notka historyczna (zawarta m.in. w ulotce):
– 1 listopada 1918 roku we Lwowie proklamowano ZUNR.
– 18 października 1918 ukraińska parlamentarna reprezentacja zwołała zebranie wszystkich ukraińskich posłów austriackiego parlamentu. Na zebraniu powołano Ukraińską Radę Narodową jako politycznego przedstawiciela w Austro – Węgrzech.
I jeszcze jedno – jeżeli teraz mamy 100. lecia ZUNR, to co w ciągu ostatniego wieku działo się na tych ziemiach? Gdzie była Polska, określana przez państwo ukraińskie, okupantem w okresie międzywojennym i dlaczego wyjeżdżali z Polski do Polski w transportach w latach 40.XX w.?
Jeżeli Lwów był stolicą księstwa Halicko – Wołyńskiego, później cenrum administracyjnym województwa ruskiego, autonomicznego księstwa Galicji i Lodomerii, w 1918. stolicą ZUNR, a następnie „okupowany przez Polskę do 1939 roku”, to nasuwa się pytanie, co tak dokładnie w ciągu tych wieków zbudowali w mieście jego obecni włodarze?
Jakie gmachy użyteczności publicznej, centra kultury czy cokolwiek dla dzieci i młodzieży wzniesiono w ukraińskim Lwowie? Czy też był kto inny, kto o to zadbał, a teraz pozostało tylko korzystać?
Powstają też setki pytań, typu – gdzie był zabór austriacko – węgierski? Kto podpisywał dokumenty i traktaty rozbiorowe? Czyje terytorium dzielili zaborcy? I t.d.
Kto tworzy współczesną historię od nowa, bez względu na fakty i daty? Nie zważając na czyny, jak również czas ich dokonania? Wiadomo, granice państw nie są rzeczą stałą, ale czy w ciągu 27. lat udało się skutecznie wymazać pamięć i ślady tych wszystkich, którzy tu byli i tworzyli dla tego miasta?
Wszystko byłoby niezauważone i nieopisane, a jak to bywa – niewielki marsz by przeszedł ulicami Lwowa, gdyby nie jedno ale! Naprawdę duże! Naszych Orląt „bandami miejskiej polskiej szumowiny” jeszcze nikt nie nazywał.
Można mieć różne poglądy i różną mentalność, ale ulotka z logiem Lwowskiej Rady Obwodowej, to nie jest pisane coś – nie wiadomo gdzie i nie wiadomo przez kogo.
/Maria Pyż/
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
