Neandertalczycy, krewni człowieka współczesnego, polowali na zwierzęta z pomocą oszczepów. Te nadawały się do miotania na znaczną odległość – ustalili archeolodzy, którzy wykonali eksperymenty z wykorzystaniem kopii broni sprzed 300 tys. lat z udziałem… lekkoatletów.
Naukowcy z University College London (UCL) w Wielkiej Brytanii opublikowali właśnie artykuł w Scientific Reports, w którym analizują eksperymenty wykonane z pomocą replik oszczepów odkrytych między 1994 a 1999 r. w kopalni odkrywkowej w Schöningen w Niemczech. Te pochodzą sprzed 300 tys. lat i były używane przez neandertalczyków.
Badacze ustalili, że włócznie nadawały się do rzucania do celu na znaczną odległość, czyli do polowania. To ważne ustalenie, bo do tej pory uważano, że neandertalczycy potrafili polować tylko z bliska. Nie sądzono, że stosowali w tym celu broń miotaną na większą odległość.
Według szefowej projektu dr Annemieke Milks z Instytutu Archeologii UCL wyniki badań są ważne, bo dowodzą o zaawansowaniu technologicznym neandertalczyków. Nasi krewni nie musieli się bowiem zbliżać do zwierzyny na niebezpieczną odległość.
Eksperymenty przeprowadzono z udziałem sześciu lekkoatletów – oszczepników. Jak wyjaśniają inicjatorzy badań, wybrano ich dlatego, że posiadają oni umiejętność miotania z dużą prędkością, zbliżoną zapewne do umiejętności neandertalczyków. Eksperymenty wykazały, że oszczepy mogły być skuteczną bronią na dystansie sięgającym maksymalnie 20 m. Wcześniej naukowcy uważali, że waga oszczepów była zbyt duża i uniemożliwiała ich wykorzystanie do dalszych rzutów. Tymczasem zarówno wyważenie oszczepów i ich prędkość wytworzona w czasie rzutu przez lekkoatletów wytworzyła energię kinetyczną pozwalającą uderzyć i zabić zwierzę. Repliki oszczepów wykonane z norweskiego świerku ważyły 760 g i 800 g.
“Nasza badania dowodzą, że polowanie na odległość z dużym prawdopodobieństwem znalazło się w repertuarze strategii polowania neandertalczyków. Ich umiejętność dostosowania się była bardzo bliska naszemu gatunkowi” – mówi dr Milks. Dodaje, że jest to zatem kolejny dowód na to, że między neandertalczykami a współczesnymi ludźmi było mniej różnic, niż do tej pory sądzono.
Oszczepy z Schöningen są uważane za najstarsze kompletne tego typu zabytki z obszaru Europy. Podobny, zachowany fragmentarycznie, pochodzi z Clacton-on-Sea w Anglii i pochodzi sprzed 400 tys. lat.
Neandertalczycy pojawili się ok. 400 tys. lat temu. Zamieszkiwali głównie obszar od Europy Zachodniej do Środkowej Azji. Na naszym kontynencie wymarli w większości ok. 35 tys. lat temu. Jednak w 2006 r. naukowcy opublikowali artykuł w “Nature”, w którym przekonywali, że udało im się odkryć ich szczątki sprzed 24 tys. lat – były to najprawdopodobniej jedne z ostatnich osobników tego gatunku. Badania genetyczne z ostatnich lat dowiodły, że neandertalczycy krzyżowali się z przodkami człowieka.
Nauka w Polsce – PAP
autor: Szymon Zdziebłowski
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
