Nawiązując do wieloletnich starań i odpowiadając na prośby ostatnich żyjących polskich więźniów KL Auschwitz zapraszam z całego serca do aktywności i podpisywania petycji – rozpowszechniania jej. Jeżeli nic nie zrobimy, z KL. Auschwitz w ciągu kilku lat znikną kolejne ślady po Polakach…. to już się dzieje… sprawa jest bardzo poważna. Zawalczmy w słusznej Sprawie!
„Jest mi wstyd, jako byłej więźniarce KL Auschwitz, że dzień 14 czerwca Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych – formalnie ustanowiony przez Sejm RP – Święto, nadal nie istnieje w świadomości społecznej. Mało się o tym wie, media dziwnie zapominają o tym dniu, tak ważnym, dla nas POLAKÓW. Czas to zmienić. To nasz polski obowiązek. To również obowiązek Państwowego Muzeum KL Auschwitz – Birkenau aby nadać temu świętu należną mu rangę, taką samą jaką się nadaje dniu 27 stycznia, który również jest podwójnym dniem pamięci. Niedługo, jutro, pojutrze nie będzie już więźniów, którzy przeżyli te tragiczne czasy – jak tak dalej pójdzie dzień 14 czerwca pójdzie w zapomnienie” – napisała Barbara Gautier, była więźniarka KL Auschwitz.
Apel Ryszarda Dubilisa, syna WACŁAWA, więźnia KL AUSCHWITZ – BIRKENAU (nr obozowy 155239), Żołnierza NSZ:
Ważą się przyszłe losy obchodów uroczystości 14 czerwca w KL Auschwitz! Organizatorem tych uroczystości od 1998r było Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich (ChSRO). Podkreślano, że niegodziwe jest fałszowanie historii i pomijanie którejkolwiek z ofiar tego cmentarzyska świata. Podkreślano, że to nie akademia ku czci pierwszego transportu Polaków do KL Auschwitz , ale to początek martyrologii blisko 150 tysięcy Polaków, z których 75 tysięcy poniosło męczeńską śmierć w KL Auschwitz.
Kolejni dyrektorzy Muzeum KL: Jerzy Wróblewski i Piotr Cywiński wykazywali wrogi stosunek przez te lata do Stowarzyszenia. Szczególnie P. Cywiński prowadził niemalże bojkot tych uroczystości (osobne składanie kwiatów, brak uczestnictwa w uroczystościach organizowanych przez ChSRO, wymazanie informacji o 14 czerwca ze strony internetowej)
Dzięki wieloletnim staraniom ChSRO w 2006 roku Sejm RP ustanowił 14 czerwca Narodowym Dniem Pamięci o Ofiarach Niemieckich Obozów Koncentracyjnych i Zagłady.
Skandalem było nieuczestniczenie przez lata w uroczystościach 14 czerwca dyrektora P. Cywińskiego jako gospodarza terenu KL. Auschwitz.
Niepewna przyszłość uroczystości rocznicowych 14 czerwca oraz akcja dewastacji Bloku 11 tzw Polskiego Baraku Śmierci to wymowne znaki i symbole powiązane ze sobą, które obejmują również inne materialne świadectwa martyrologii polskich więźniów w KL Auschwitz.
To wszystko odbywa się pod patronatem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. (!)
M.in. Zlikwidowano ślady po polskich ofiarach hitlerowskiego barbarzyństwa, więźniach policyjnych w salach na parterze Bloku 11. Wyrzucono z tych pomieszczeń prycze, na których spędzali ostatnią noc przed egzekucją, gdzie zostawili na belkach stropowych napisy i znaki dla swoich bliskich. W jedną pustą salę wstawiono banery z trzema planszami o rtm. Pileckim i kilka miniaturowych zdjęć znaków z belek stropowych, natomiast w drugiej pustej sali wyeksponowano wystawę o żydowskim ruchu oporu w KL Auschwitz. Zasadnicze zatem pytanie – co żydowski ruch oporu miał wspólnego z Blokiem 11?
W obchodach Rocznicy Wyzwolenia Auschwitz 27 stycznia nie ma już miejsca na inne narody niż żydowski, a szczególnie na polskich więźniów.
My Polacy musimy toczyć batalie o polskie uroczystości 14 czerwca. Nasza wygrana – to przejęcie corocznego PATRONATU przez Rząd RP.
Dlatego zachęcamy do podpisania petycji:
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
