Mleczem
hen się rozpostrę
nad rozległą równiną
mazowiecką
przemierzę wonne odległości
pełzającym cieniem
po krocznych odnóżach owadów
podfruniętych
pod próg wiosny

Za dnia
niechętnie
powitam żałobne świty
spuchniętych oczu
ukrytymi spojrzeniami
przywodzące dawne zawołania

Usłużna pamięć
podźwignie szerokie ramiona
czasu
który na okrągło napastliwie brzęczy w uchu
a przepasany wstęgą szkielet zrzuci znoszony wieniec z kości
wyniosłego rozpamiętywania
– z czasem odpocznę

Droga
za domem
rozjechana żwirem
jeszcze nie raz zadzwoni
zimno-gorącym asfaltem
żołnierskim pyłem
szarym marszem

Będzie jak dawniej
na ludnych wygonach
na przetartych szlakach

Antoni Ciszewski
– W 100 lecie odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej

Udostępnij na FB

Tweet

Obserwuj nas

Zapisz

Wspieraj niezależne wydawnictwo:

Czy jest jeszcze naród polski?