Kalendarium historyczne: rocznica jednej z mało znanych bitew wojny polsko-austriackiej z 1809 roku. Także tym razem zwyciężyła strona polska.

Dziś w naszym kalendarium przyjrzymy się okolicznościom towarzyszącym temu starciu.

Po bitwie pod Raszynem z kwietnia 1809 roku, naczelny wóz sił polskich, książę Józef Poniatowski dokonał zręcznego manewru. Oddał Austriakom Warszawę, a sam, wraz ze swoją armią wdarł się na tereny I zaboru austriackiego, zajmując Lublin, Sandomierz i Zamość. Wówczas to wojska austriackie, aby bronic terenów swojego państwa musiały opuścić Warszawę.

Książę Poniatowski liczył na walną rozprawę z Austriakami licząc przy tym na pomoc Rosjan, którzy formalnie byli sojusznikami Francji. Nie wiedział, że moskale dogadali się z Wiedniem, że będą sojuszników jedynie udawać.

W takich okolicznościach Poniatowski, licząc na pomoc stacjonującego nieopodal korpusu rosyjskiego, ulokował swoje główne siły pod Wrzawami, gdzie zamierzał bronić się przed nacierającymi Austriakami. Wojska polskie liczyły około 7 tysięcy ludzi, a austriackie pod dowództwem arcyksięcia Ferdynanda d’Este aż 18 tysięcy ludzi, a zatem niemal trzykrotnie więcej.

W południe 12 czerwca od strony Gorzyc usłyszano grzmot armat i rozpoczęła się bitwa. Austriacy nacierali na wieś Pączek, gdzie stacjonowało 9 kompanii piechoty Polaków i jedno działo. Polacy odparli trzy szturmy i zmusili przeciwnika do odwrotu.

Ruszył też atak na same Wrzawy. Polacy mimo liczebnej przewagi nacierających, powstrzymali ich, nie ustępując z pola bitwy. Podobnie jak pod Raszynem, mieli bowiem mocne pozycje, które uniemożliwiały wrogom wykorzystanie przewagi liczebnej. Zginęło około 200 Austriaków i około 100 Polaków. W konsekwencji porażki, przeciwnik musiał się cofnąć.

Poniatowski liczył, że dojdzie do kolejnego szturmu, jednak nie doszło do niego. Wobec tego, 14 czerwca wycofał swoje wojska na prawy brzeg Sanu, do Pniowa, po drodze niszcząc most, który wybudowano dla Rosjan, którzy mieli pomóc Polakom.

Dzięki tej bitwie, strona polska przekonała się co do rzeczywistych intencji rosyjskich. Car po cichu wspierał Austriaków, licząc, że w zamian za to przejmie Galicję. Jego postawa spowodowała, że Rosja stała się kolejnym celem rewolucyjnych wojsk Napoleona.