Kalendarium historyczne: rocznica koronacji w Gnieźnie księcia Bolesława Chrobrego. Dzięki temu aktowi, Polska zyskała status chrześcijańskiego królestwa.
Dziś w naszym kalendarium przyjrzymy się polityce Chrobrego, która wyniosła go do pozycji monarchy.
Po śmierci Mieszka, władcą Państwa Gnieźnieńskiego został pasierb Ody, Bolesław, a ona sama objęła stery państwa jako regentka. Pomimo poparcia części możnych, Oda i jej synowie zostali wypędzeni z kraju przez Bolesława Chrobrego – syna Dobrawy, który po zwycięskiej walce ok. 995 roku zdobył pełnię władzy w kraju.
W ciągu pierwszych lat swojego panowania, Bolesław kontynuował politykę ojca – walczył z pogańskimi Wieletami, rozbudowywał grody oraz szerzył chrześcijaństwo. Podjął także starania w Rzymie o uzyskanie korony królewskiej. Kluczowym wydarzeniem stało się przybycie w 997 roku z Czech do Państwa Gnieźnieńskiego biskupa praskiego Wojciecha. Wojciech został wypędzony ze swej ojczyzny za upór w szerzeniu nauki chrystusowej oraz sprzeciw wobec niezgodnych z nauką Kościoła poczynań dworu czeskiego.
Oto bowiem Czechy, pomimo bycia od dawna krajem chrześcijańskim, nadal oddawały się zwyczajom pogańskim oraz praktykowały piętnowany przez Kościół Katolicki, handel niewolnikami. Biskupa przyjął z otwartymi rękami Bolesław Chrobry, udzielił mu gościny oraz wyekwipował na misję chrystianizacyjną do Gdańska i Prus, której chciał się poświęcić Wojciech. W czasie wyprawy, biskup został zamordowany ciosem topora (najprawdopodobniej przez pogańskiego kapłana), po czym jego odciętą głowę wbito na pal.
Ocaleni bracia i towarzysze Wojciecha, przybyli ze straszną wieścią o losie swego krewnego na dwór Bolesława. Ten wykupił ciało męczennika, dając poganom tyle złota, ile ono ważyło, po czym pochował je w bazylice gnieźnieńskiej. W 1000 roku do grobu Wojciecha udał się na pielgrzymkę młody cesarz Otton III. Wydarzenie to znamy pod nazwą Zjazdu Gnieźnieńskiego. Zapadły wówczas bardzo ważne decyzje: przedłużono sojusz polsko-niemiecki i utworzono autonomiczne arcybiskupstwo gnieźnieńskie wraz z podległymi diecezjami.
Dodatkowo Bolesław otrzymał z rąk Ottona kopię włóczni św. Maurycego, a także został uznany „Bratem Cesarza” czyli równym jemu władcą. Był to milowy krok na drodze do uzyskania korony królewskiej. Co równie ważne, w kronikach z tego okresu po raz pierwszy pojawiają się nazwy określające Państwo Gnieźnieńskie jako Polskę.
Sukcesy Bolesława Chrobrego nie polegały jedynie na sprawnej dyplomacji. Był władcą wszechstronnie uzdolnionym i doskonale wykształconym. Przebiegły i wyrafinowany Bolesław okazał się także mistrzem sztuki wojennej. Po nagłej śmierci przychylnego mu Ottona III, w cesarstwie rozgorzała walka o koronę cesarską, którą władca Polan wykorzystał w typowy dla siebie sposób – zajął będące pod zwierzchnictwem cesarskim Milsko, Łużyce i Miśnię.
Gdy podobna walka o tron wybuchła w Czechach, zajął cały ten kraj wraz z terytorium dzisiejszej Słowacji. Nowy cesarz Henryk II zażądał od Bolesława hołdu lennego i trybutu z zajętych ziem. Chrobry odmówił i rozpoczęła się trwająca z przerwami 16 lat (1002-1018) wojna polsko-niemiecka. Wprawdzie Bolesław bardzo szybko stracił panowanie nad Czechami, ale utrzymał się przez wiele następnych lat na Słowacji. W 1017 roku doszło do pierwszego w historii współdziałania niemiecko-ruskiego przeciwko Polsce.
Henryk II obległ Niemczę, a Jarosław Mądry Brześć nad Bugiem. Niewiele to dało, gdyż bohaterska obrona Niemczy złamała impet cesarskiego najazdu, a Brześć został odblokowany sprawną odsieczą drużyny książęcej. Wojna z Niemcami zakończyła się pokojem w Budziszynie w 1018 roku, na mocy którego Polska ostatecznie uzyskała Milsko i Łużyce.
Skoro zaprowadzono pokój z cesarstwem, księciu Polan pozostały jeszcze niewyrównane rachunki na wschodzie. Odpłacając się za atak na Brześć oraz odmowę oddania za żonę siostry wielkiego księcia Jarosława, Przedsławy – Chrobry jeszcze w tym samym roku rozpoczął inwazję na Ruś Kijowską. Błyskawiczna kampania (m.in. wygrana bitwa nad Bugiem) doprowadziła do zdobycia Kijowa, gdzie na tronie Bolesław osadził swojego zięcia Świętopełka.
Wracając z wyprawy, Bolesław przyłączył do Polski utracone przed laty Grody Czerwieńskie. W tym samym czasie, korzystając z zamętu wojennego, od Polski odłączyło się Pomorze Zachodnie.
Ostatnim sukcesem Bolesława Chrobrego było uzyskanie zgody papieskiej na koronację. Ceremonia pod przewodnictwem arcybiskupa Hipolita, odbyła się w archikatedrze gnieźnieńskiej 18 kwietnia 1025 roku. Niedługo po tym akcie, król zmarł. Jego następcą został Mieszko II, który został koronowany się jeszcze w tym samym roku, 24 grudnia.
Poprzedni wpis z naszego kalendarium dostępny jest tutaj.
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
