Kalendarium historyczne: rocznica koronacji w Gnieźnie księcia Bolesława Chrobrego. Dzięki temu aktowi, Polska zyskała status chrześcijańskiego królestwa.
Dziś w naszym kalendarium przyjrzymy się polityce Chrobrego, która wyniosła go do pozycji monarchy.
Po śmierci Mieszka, władcą Państwa Gnieźnieńskiego został pasierb Ody, Bolesław, zaś ona sama objęła stery państwa jako regentka. Pomimo poparcia części możnych, Oda i jej synowie zostali wypędzeni z kraju przez Bolesława Chrobrego – syna Dobrawy, który po zwycięskiej walce ok. 995 roku zdobył pełnię władzy w kraju.
W ciągu pierwszych lat swojego panowania, Bolesław kontynuował politykę ojca – walczył z pogańskimi Wieletami, rozbudowywał grody oraz szerzył chrześcijaństwo. Podjął także starania w Rzymie o uzyskanie korony królewskiej. Kluczowym wydarzeniem stało się przybycie w 997 roku z Czech do Państwa Gnieźnieńskiego biskupa praskiego Wojciecha. Wojciech został wypędzony ze swej ojczyzny za upór w szerzeniu nauki chrystusowej oraz sprzeciw wobec niezgodnych z nauką Kościoła poczynań dworu czeskiego.
Oto bowiem Czechy, pomimo bycia od dawna krajem chrześcijańskim, nadal oddawały się zwyczajom pogańskim oraz praktykowały piętnowany przez Kościół Katolicki, handel niewolnikami. Biskupa przyjął z otwartymi rękami Bolesław Chrobry, udzielił mu gościny oraz wyekwipował na misję chrystianizacyjną do Gdańska i Prus, której chciał się poświęcić Wojciech. W czasie wyprawy, biskup został zamordowany ciosem topora (najprawdopodobniej przez pogańskiego kapłana), po czym jego odciętą głowę wbito na pal.
Ocaleni bracia i towarzysze Wojciecha, przybyli ze straszną wieścią o losie swego krewnego na dwór Bolesława. Ten wykupił ciało męczennika, dając poganom tyle złota, ile ono ważyło, po czym pochował je w bazylice gnieźnieńskiej. W 1000 roku do grobu Wojciecha udał się na pielgrzymkę młody cesarz Otton III. Wydarzenie to znamy pod nazwą Zjazdu Gnieźnieńskiego. Zapadły wówczas bardzo ważne decyzje: przedłużono sojusz polsko-niemiecki i utworzono autonomiczne arcybiskupstwo gnieźnieńskie wraz z podległymi diecezjami.
Dodatkowo Bolesław otrzymał z rąk Ottona kopię włóczni św. Maurycego, a także został uznany „Bratem Cesarza” czyli równym jemu władcą. Był to milowy krok na drodze do uzyskania korony królewskiej. Co równie ważne, w kronikach z tego okresu po raz pierwszy pojawiają się nazwy określające Państwo Gnieźnieńskie jako Polskę.
Sukcesy Bolesława Chrobrego nie polegały jedynie na sprawnej dyplomacji. Był władcą wszechstronnie uzdolnionym i doskonale wykształconym. Przebiegły i wyrafinowany Bolesław okazał się także mistrzem sztuki wojennej. Po nagłej śmierci przychylnego mu Ottona III, w cesarstwie rozgorzała walka o koronę cesarską, którą władca Polan wykorzystał w typowy dla siebie sposób – zajął będące pod zwierzchnictwem cesarskim Milsko, Łużyce i Miśnię.
Gdy podobna walka o tron wybuchła w Czechach, zajął cały ten kraj wraz z terytorium dzisiejszej Słowacji. Nowy cesarz Henryk II zażądał od Bolesława hołdu lennego i trybutu z zajętych ziem. Chrobry odmówił i rozpoczęła się trwająca z przerwami 16 lat (1002-1018) wojna polsko-niemiecka. Wprawdzie Bolesław bardzo szybko stracił panowanie nad Czechami, ale utrzymał się przez wiele następnych lat na Słowacji. W 1017 roku doszło do pierwszego w historii współdziałania niemiecko-ruskiego przeciwko Polsce.
Henryk II obległ Niemczę, a Jarosław Mądry Brześć nad Bugiem. Niewiele to dało, gdyż bohaterska obrona Niemczy złamała impet cesarskiego najazdu, a Brześć został odblokowany sprawną odsieczą drużyny książęcej. Wojna z Niemcami zakończyła się pokojem w Budziszynie w 1018 roku, na mocy którego Polska ostatecznie uzyskała Milsko i Łużyce.
Skoro zaprowadzono pokój z cesarstwem, księciu Polan pozostały jeszcze niewyrównane rachunki na wschodzie. Odpłacając się za atak na Brześć oraz odmowę oddania za żonę siostry wielkiego księcia Jarosława, Przedsławy – Chrobry jeszcze w tym samym roku rozpoczął inwazję na Ruś Kijowską. Błyskawiczna kampania (m.in. wygrana bitwa nad Bugiem) doprowadziła do zdobycia Kijowa, gdzie na tronie Bolesław osadził swojego zięcia Świętopełka.
Wracając z wyprawy, Bolesław przyłączył do Polski utracone przed laty Grody Czerwieńskie. W tym samym czasie, korzystając z zamętu wojennego, od Polski odłączyło się Pomorze Zachodnie.
Ostatnim sukcesem Bolesława Chrobrego było uzyskanie zgody papieskiej na koronację. Ceremonia pod przewodnictwem arcybiskupa Hipolita, odbyła się w archikatedrze gnieźnieńskiej 18 kwietnia 1025 roku. Niedługo po tym akcie, król zmarł. Jego następcą został Mieszko II, który został koronowany się jeszcze w tym samym roku, 24 grudnia.
Poprzedni wpis z naszego kalendarium dostępny jest tutaj.
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
