O upamiętnieniu pierwszych ofiar ludobójstwa na Wołyniu poinformował na swojej stronie w serwisie Facebook Konsulat Generalny RP w Łucku pisząc, że odbyła się ona przy „symbolicznej mogile” (w rzeczywistości jest to prawdziwy zbiorowy grób) i przy udziale przedstawicieli „organizacji polonijnych”.

Jak podał Monitor Wołyński, konsulowi Mazurowi towarzyszył wicekonsul Marek Zapór, ksiądz Andrzej Walczuk i członkowie organizacji społecznej „Polsko-ukraińska przyjaźń” w Sarnach. Zebrani odmówili modlitwę za zmarłych.

Jak pisały Kresy.pl, 9. lutego 1943 roku oddział banderowców pod dowództwem Hryhorija Perehijniaka „Dowbeszki-Korobki”, uznany później za „pierwszą sotnię UPA” zabił ponad 150 polskich mieszkańców kolonii Parośla I leżącej na okupowanym przez Niemców Wołyniu. Oddział wkroczył do wsi w przebraniu sowieckich partyzantów. Po ugoszczeniu intruzi doradzili mieszkańcom, by pozwolili się związać, twierdząc, że uchroni ich to przed zemstą Niemców za pomaganie Sowietom. Związanych mieszkańców zarąbano siekierami. W ten sposób ukraińscy nacjonaliści przeszli od tzw. fazy pregenocydalnej do właściwej fazy ludobójstwa ludności polskiej.

Jak pisze Monitor Wołyński, zbiorowy grób Polaków został w latach 70. upamiętniony krzyżem i ogrodzony przez Ukraińca z Żółkiń Antona Kowalczuka. „Widział, jak przez lata pochyla się i upada krzyż na mogile, a mogiła ginie w zaroślach. W latach 70-tych postanowił ogrodzić ją płotem. Zrobił krzyż z betonu i napisał, co zapamiętał” – mówił o tym fakcie działacz kresowy Janusz Horoszkiewicz, krewny zabitego w Parośli I Klemensa Horoszkiewicza. W późniejszym czasie na mogile stanęła tablica ufundowana przez Polaków.

Źródło: kresy.pl