[Tekst dostępny również w języku niemieckim]

On nierozpoznany powraca z Syberii,

lecz Ojczyzną jego rządzą ludzie wrogom Polski wierni

Szubienica już gotowa, pełna cela śmierci

Tak kończy swoje życie kolejny Polak wielki

Tymi słowami krakowski raper „Tadek” oddał w swoim utworze hołd niezłomnemu bohaterowi Polski generałowi brygady Wojska Polskiego Augustowi Emilowi Fieldorfowi ps. Nil.

August Emil Fieldorf urodził się 20 marca 1895 roku w Krakowie. W wieku 17 lat wstąpił do Związku Strzeleckiego. Od pierwszych dni I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Brał udział w rozbrojeniu załogi austriackiej w Krakowie. W czasie walk o granicę brał udział, m.in. w wyprawie na Wilno (kwiecień 1919 roku), wyprawie na Kijów w 1920 roku. W okresie międzywojennym związany z Wojskiem Polskim, pełniąc różne stanowiska m.in. dowódcy baonu KOP „Troki”. W czasie kampani polskiej w 1939 roku dowodził 51 pułkiem piechoty w ramach Armii „Prusy”. Udało mu się przedostać do Francji, z której został wysłany do Polski, będąc oficerem do zadań specjalnych przy Komendzie Głównej ZWZ. Stanął na czele Kierownictwa Dywersji KG AK¹. To on podjął decyzję o likwidacji „kata Warszawy”. Akcja ta trwała około półtorej minuty i zakończyła się sukcesem².

W tym okresie władza komunistyczna, lokowana w Polsce przy aprobacie zachodnich sojuszników, rozpoczęła bezkompromisową walkę z polskimi patriotami na długo przed zakończeniem działań zbrojnych w Europie w 1945 roku. Ofiarą tej działalności padł m.in. August Emil Fieldorf. Aresztowany w marcu 1945 toku pod fałszywym nazwiskiem został przez okupujących Polskę Sowietów wywieziony do obozów pracy na Ural. Przebywał w obozach nr 231 i 523. Po dwóch latach katorżniczej pracy został zwolniony i wrócił do Polski 26 października 1947 roku³.

Po powrocie do kraju zaufał komunistom tworzącym nową powojenną rzeczywistość i ujawnił swoją prawdziwą tożsamość. W listopadzie 1950 roku został zatrzymany przez Urząd Bezpieczeństwa. Bezprawny akt aresztowania wydała Fajga Danielak, żydowska działaczka komunistyczna posługująca się nazwiskiem Wolińska Helena⁴. 15 lutego 1951 roku przedłużyła ona areszt dla polskiego generała. Do jej wniosku przychylili się sędziowie Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie w składzie: płk Aleksander Warecki (pierwotnie Warenhaupt⁵), mjr Mieczysław Widaj (Do 1945 roku oficer Armii Krajowej Okręgu Lwowskiego, następnie wierny sługa systemu komunistycznego, w imieniu którego skazał na śmierć ponad 100 żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego⁶) i mjr Zygmunt Wizelberg (pochodził z żydowskiej rodziny adwokatów z Krakowa⁷).

W tym czasie generał Wojska Polskiego, na rozkaz dyrektora Departamentu Śledczego MBP, płk. Józefa Goldberga, który przybrał nazwisko Różański⁸, przebywał w więzieniu przy ul. Rakowieckiej.

Śledztwo prowadził ppor. Kazimierz Górski⁹. Bestialskie znęcanie się nad bezbronnym bohaterem wykonywał od 21 grudnia 1950 r. do 14 lipca 1951 r. On też sporządził kłamliwy akt oskarżenia, w którym zarzucił „Nilowi” wydawanie rozkazów likwidowania, względnie rozpracowywania, przy współpracy z Niemcami, komórek PPR, oddziałów GL i AL oraz partyzantki radzieckiej. Dokument ten podpisał w końcówce października 1951 r. wiceprokurator Prokuratury Generalnej PRL żyd Benjamin Wajsblech¹⁰. On też prowadził ostatnie przesłuchanie gen. Fieldorfa 25 lipca 1951 r., a kilka miesięcy później oskarżał go przed Sądem Wojewódzkim w Warszawie, żądając kary śmierci. 16 kwietnia 1952 roku sąd w składzie: przewodnicząca Maria Gurowska z domu Zand¹¹ oraz ławnicy Michał Szymański i Bolesław Malinowski¹² uznał gen. Fieldorfa winnym czynów zarzucanych mu w akcie oskarżenia i skazał na karę śmierci. 4 dni później sędziowie Sądu Najwyższego: Igor Andrejew (pochodził ze spolszczonej rodziny rosyjskiej¹³), Gustaw Auscaler (polski prawnik żydowskiego pochodzenia¹⁴) i Emil Merz (pochodził z rodziny żydowskiej¹⁵) podtrzymali ten wyrok. Przed sądem najwyższym oskarżała polskiego bohatera Paulina Kern (późniejsza emigrantka do Izreala¹⁶). Wyrok na „Nilu” wykonano 24 lutego 1953 r. Egzekucję nadzorowali prokurator Witold Gatner¹⁷ i wicedyrektor Departamentu Sądowego Prokuratury Generalnej Alicja Graff¹⁸.

Wśród zbrodniarzy mających na swoich rękach krew polskiego generała, a będących w późniejszym okresie w czasie sporów wewnątrz partii PZPR zmuszonymi opuścić Ludową Polskę w 1968 roku była Fajga Danielak (używająca przebranego nazwiska Helena Wolińska). Warto w tym miejscu przypomnieć, że prezydent RP Andrzej Duda przeprosił wydalonych z Polski w 1968 roku Żydów i ich rodziny, w tym m.in. wspomnianą osobę¹⁹.

Pomimo, że od tej strasznej zbrodni na narodzie polskim popełnionej przez aparat sowiecki rękami zdrajców państwa polskiego minęło 67 lat, mało kto zdaje sobie sprawę z tych strasznych czasów. Polska opluwana na arenie międzynarodowej na 100 lecie odzyskania niepodległości powinna organizować na arenie międzynarodowej akcję ukazującą tę bestialską zbrodnię.

Udostępnij na FB

Tweet

Obserwuj nas

Zapisz

Wspieraj niezależne wydawnictwo:

Czy jest jeszcze naród polski?