Rządzący dążącą do integracji z Unią Europejską Ukrainą doskonale wiedzą, czego oczekują od nich ich „europejscy partnerzy”. Nic też dziwnego, że nie ustają oni w wysiłkach, by im się przypodobać w tych sferach, które oni uważają za ważne.
W tym przypadku na nic zdają się protesty środowisk związanych z tradycją OUN i UPA, które zdecydowanie sprzeciwiają się upowszechnianiu ideologii gender, promowaniu feminizmu i LGBT. Tu ukraińskie władze potrafią się im przeciwstawić, przy czym trudno podejrzewać je o szczerą akceptację dla owych chorych idei, które niesie upadająca cywilizacja zachodnia.
Dlaczego więc nie potrafią w równym stopniu przeciwstawić się kultowi Bandery i UPA? Dlaczego pozwalają, by na Ukrainie do rangi bohaterów narodowych podnoszono mordujących Polaków bandziorów? Dlaczego o względy Polski, czyli kraju, z którym Ukraina sąsiaduje i który dysponuje kilkakrotnie większym od niej potencjałem gospodarczym, a nadto – w którym znalazło zatrudnienie co najmniej milion jej obywateli. nie starają się oni zabiegać?
Ano proste… Od przeszło ćwierć wieku polska „dyplomacja” na każdym kroku zapewnia stronę ukraińską, że może ona bez względu na wszystko liczyć na nasze wsparcie, że zawsze i wszędzie stać będziemy na straży jej interesów. A skoro dostają od nas Ukraińcy wszystko, czego chcą, za darmo, a nawet jeszcze więcej, to i liczyć się z naszymi potrzebami nie muszą.
Jednego możemy być pewni – w jakimkolwiek sporze z centrum decyzyjnym UE Ukraina będzie stać zdecydowanie… przeciwko nam.
Wojciech Kempa
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
