Dziś obchodzimy Święto Chrztu Polski, upamiętniające przyjęcie przez władcę Polan Mieszka I w roku 966 chrztu, co zapoczątkowało chrystianizację całego jego kraju. Historia rodzącego się wówczas Państwa Polskiego nierozerwalnie związana była i jest z chrześcijaństwem.
Mieszko objąwszy księstwo zaczął dawać dowody zdolności umysłu i sił cielesnych i coraz częściej napastować ludy sąsiednie dookoła. Dotychczas jednak w takich pogrążony był błędach pogaństwa, że wedle swego zwyczaju siedmiu żon zażywał. W końcu zażądał w małżeństwo jednej bardzo dobrej chrześcijanki z Czech, imieniem Dąbrówka. Lecz ona odmówiła poślubienia go, jeśli nie zarzuci owego zdrożnego obyczaju i nie przyrzeknie zostać chrześcijaninem. Gdy zaś on na to przystał, że porzuci ów zwyczaj pogański i przyjmie sakramenta wiary chrześcijańskiej, pani owa przybyła do Polski z wielkim orszakiem dostojników świeckich i duchownych, ale nie pierwej podzieliła z nim łoże małżeńskie, aż powoli a pilnie zaznajamiając się z obyczajem chrześcijańskim i prawami kościelnymi, wyrzekł się błędów pogaństwa i przeszedł na łono matki-Kościoła. Pierwszy więc książę polski Mieszko dostąpił łaski chrztu za sprawą wiernej żony; a dla sławy jego i chwały w zupełności wystarczy jeśli powiemy, że za jego czasów i przez niego Światłość niebiańska nawiedziła królestwo polskie.
W taki to sposób okoliczności przyjęcia chrztu przez Mieszka I opisał XII-wieczny kronikarz, znany jako Gal Anonim. W ślad za władcą chrzest poczęli przyjmować jego poddani i z czasem religia pogańska zupełnie zniknęła z ziem polskich. Zajrzyjmy w tym miejscu do kroniki Thietmara, w której to możemy przeczytać:
Jego [Boga] nieskończona łaska sprawiła, iż ten, który Go tak srogo prześladował, pokajał się i pozbył na ustawiczne namowy swej ukochanej małżonki jadu przyrodzonego pogaństwa, chrztem świętym zmywając plamę grzechu pierworodnego. I natychmiast w ślad za głową i swoim umiłowanym władcą poszły ułomne dotąd członki spośród ludu i w szatę godową przyodziane, w poczet synów Chrystusowych zostały zaliczone. Ich pierwszy biskup Jordan ciężką miał z nimi pracę, zanim, niezmordowany w wysiłkach, nakłonił ich słowem i czynem do uprawiania winnicy Pańskiej. I cieszył się wspomniany mąż i szlachetna jego żona z ich legalnego już związku, a wraz z nimi radowali się wszyscy ich poddani, iż z Chrystusem zawarli małżeństwo.
Chrzest Polski to kluczowe wydarzenie w dziejach naszego narodu i państwa, które nie jest obecne w powszechnej świadomości naszego społeczeństwa, a ma wymiar nie tylko religijny, ale także strategiczny i polityczny. Uroczyste obchodzenie jego rocznicy ma nas zachęcić do refleksji i wywieszenia w tym dniu flag narodowych. Święto 14 kwietnia na mocy ustawy przyjętej przez Parlament w lutym ubiegłego roku ma charakter państwowy.
/Radio Maryja/
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
