Około sześć tys. lat temu wspólnoty łowców zbieraczy w Europie północnej wytwarzały kamienne pierścienie, które prawdopodobnie celowo rozłupywano, a kawałki rozdzielano wśród bliskich. Kamienne elementy następnie noszono jako wisiorki. Być może miały one symbolizować więź między ich posiadaczami.

Wiele artefaktów archeologicznych zachowuje się w uszkodzonym stanie. Wynika to z naturalnych procesów działających na przedmioty. Tym razem jednak mamy do czynienia z intencjonalnym uszkodzeniem – uważa Marja Ahola z Uniwersytetu w Helsinkach (Finlandia).

Jak dowodzą archeolodzy z uniwersytetów w Helsinkach i Turku, niektóre przedmioty powstały w rejonie jeziora Onega i zostały przetransportowane setki km na teren Finlandii. Być może są świadectwem powiązań handlowych lub innych relacji między odległymi mieszkańcami.

Odnaleziono również jeden fragment w kontekście mieszkalnym, a drugi, pasujący do niego, w pochówku. Być może – jak spekulują badacze – chodziło o podtrzymanie w ten sposób więzi pomiędzy żywym a zmarłym.

Więcej tutaj.

/Nauka w Polsce – PAP/