Syryjskie siły rządowe, wspierane przez Rosjan i Irańczyków, w okresie od 19 grudnia 2019 roku przejęły z rąk protureckich bojowników ponad 2000 km2, z czego około 1287 km2 w prowincji Idlib i 763 km2 – w prowincji Aleppo.
Przypomnijmy, że w myśl uzgodnień rosyjsko-tureckich syryjska prowincja Idlib wraz z przylegającymi do niej częściami prowincji Latakia, Hama i Aleppo przekształcona została w strefę deeskalacji, nad którą pieczę sprawować miała Turcja. W ten sposób powstał tzw. Wielki Idlib, w którym pojawiły się tureckie wojskowe punkty obserwacyjne i który stał się schronieniem dla walczących z rządem Baszara al-Asada bojowników.
Dodajmy, że niezależnie od tego pod kontrolą wojsk tureckich i protureckich bojowników znalazły się i inne fragmenty terytorium Syrii: w wyniku operacji „Tarcza Eufratu” (przeciw ISIS) Turcja przejęła kontrolę nad północną częścią prowincji Aleppo, w następstwie operacji „Gałązka Oliwna” (przeciw Kurdom) – kanton Afrin, graniczący od południa z Wielkim Idlibem, a od wschodu z obszarem zdobytym w toku operacji „Tarcza Eufratu”, a w wyniku operacji „Wiosna Pokoju” (również przeciw Kurdom) – sporo terenu na wschodnim brzegu Eufratu.
Tymczasem latem ubiegłego roku syryjskie siły rządowe podjęły operację na południu Wielkiego Idlibu, zakończoną zdobyciem miasta Chan-Szajchun i okrążeniem znajdującego się w rejonie wioski Murak tureckiego punktu obserwacyjnego nr 9. Prezydent Turcji udał się wówczas do Moskwy, gdzie spotkał się z prezydentem Rosji, Władimirem Putinem, po czym ofensywa wojsk syryjskich została przerwana.
19 grudnia 2019 roku syryjskie siły rządowe, wspierane przez Rosjan i Irańczyków, wznowiły natarcie, tym razem atakując pozycje protureckich bojowników w południowo-wschodniej części prowincji Idlib. Po zdobyciu miasta Dżardżanez zamknięto pierścień okrążenia wokół tureckiego punktu obserwacyjnego nr 8, zlokalizowanego w wiosce al-Surman.
Dalsze natarcie, prowadzone w kierunku autostrady M5, przerwała śmierć irańskiego generała Kasema Sulejmaniego i groźba wybuchu wojny w rejonie Zatoki Perskiej.
8 stycznia Władimir Putin spotkał się w Stambule z Erdoganem i uzgodniono zawieszenie broni, które weszło w życie 12 stycznia, przy czym dotyczyło to i Syrii, i Libii.
Rosja i Turcja uzgodniły kolejne zawieszenie broni w syryjskiej prowincji Idlib
Ale 24 stycznia syryjskie siły rządowe, wspierane przez Rosjan i Irańczyków, wznowiły przerwane natarcie. Główne uderzenie skierowano tym razem na miasto Ma’arrat an-Numan, które 28 stycznia zostało przez nie zdobyte. Po zwycięskich bitwach o Ma’arrat an-Numan, a następnie o Sarakib syryjskie siły rządowe odniosły zwycięstwo w bitwie na zachód od Aleppo.
Zwolennicy Asada świętują zwycięskie zakończenie bitwy o Zachodnie Aleppo
Do końca dnia 16 lutego syryjskie siły rządowe osiągnęły rubież Kaptan al-Dżabal – Andżara. W ciągu jednego dniach w ich ręce przeszedł obszar o powierzchni 180 km2.
17 lutego syryjskie siły rządowe kontynuowały natarcie, kierując jego ostrze na miasto Darat Izza, w którym trasa nr 62, prowadząca z Aleppo do Afrinu, łączy się z trasą do Idlibu. Miasto Darat Izza przez cały czas było intensywnie bombardowane przez rosyjskie samoloty.
Intense Russian and regime airstrikes on Darat Izza in northwestern Aleppo. There are still civilians trapped in the town, unable to flee because they can not afford it & since the regime is bombing the roads (photo taken today of a regime bombing of fleeing civilians) pic.twitter.com/E584NkAB3v
— Elizabeth Tsurkov (@Elizrael) February 17, 2020
Wojciech Kempa
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
