Wiadomości

W środę podpisana zostanie umowa na dostawę systemów rakietowych HIMARS dla Wojska Polskiego

Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!

– W środę podpiszemy umowę z rządem Stanów Zjednoczonych w sprawie dostarczenia dla Wojska Polskiego dywizjonu HIMARS, a więc dywizjonu, który w znaczny sposób zwiększy zdolności bojowe Wojska Polskiego. To będzie 20 wyrzutni razem z amunicją. To nowoczesny sprzęt, który daje gwarancję skuteczności na polu walki – powiedział Mariusz Błaszczak, minister obrony narodowej podczas wizyty w 1 Warszawskiej Brygadzie Pancernej.

Wojsko Polskie pozyska na swoje wyposażenie pierwszy dywizjonowy moduł ogniowy wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych systemu Himars.  O tej decyzji w niedzielę w Warszawie poinformował Mariusz Błaszczak, minister obrony narodowej. Prezes Rady Ministrów Mateusz Morawiecki oraz szef MON 10 lutego podczas wizyty w 1 Warszawskiej Brygadzie Pancernej poinformowali o jednym z największych kontraktów modernizacyjnych dla Wojska Polskiego, który dotyczy wzmocnienia wojsk rakietowych i artylerii.

Wartość umowy wynosi 414 mln dolarów netto. Zakup został przeprowadzony w formule Foreing Military Sales czyli poprzez zawarcie umowy pomiędzy rządami Rzeczypospolitej Polskiej oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki. Umowa została zrealizowana w ramach zadania modernizacyjnego „Homar”.

Przedmiotem umowy jest dostawa pierwszego dywizjonu, w skład którego wejdzie 18 wyrzutni bojowych i dwie wyrzutnie do szkolenia M-142 Himars wraz zapasem amunicji rakietowej GMLRS i ATACMS oraz szkolnej LCRR. Dostarczone zostaną także pojazdy dowodzenia, wozy amunicyjne i ciągniki ewakuacyjne. Umowa obejmuje również wsparcie logistyczne, szkoleniowe i techniczne. Pierwszy dywizjon systemu zostanie pozyskany w konfiguracji maksymalnie zbliżonej do znajdujących się na wyposażeniu USA. Dostawy elementów systemu będą realizowane sukcesywnie do 2023 roku.

Wieloprowadnicowe wyrzutnie rakietowe Homar służą do realizacji zadań wsparcia ogniowego na rzecz komponentu wojsk lądowych poprzez wykonywanie głębokich uderzeń ogniowych. System Himars wykorzystuje w tym celu amunicję rakietową precyzyjnego rażenia, naprowadzaną za pomocą systemów nawigacji inercyjnej i satelitarnej. Środki ogniowe przeznaczone są do wykonywania zadań ogniowych w obszarze działań taktycznych, tj. do 70 km, oraz w obszarze działań operacyjnych na odległościach do 300 km.

System Himars będzie służył do rażenia wyselekcjonowanych, wysoko opłacalnych celów w taktycznej i operacyjnej strefie działań, takich jak kluczowe obiekty o znaczeniu militarnym, elementy logistyczne i dowodzenia, czy elementy ugrupowania bojowego pododdziałów przeciwlotniczych oraz artylerii naziemnej. Będzie to kolejny element, po wprowadzeniu samobieżnych armatohaubic Krab i moździerzy samobieżnych Rak, modernizacji Wojsk Rakietowych i Artylerii. Systemy rakietowe wykorzystujące amunicję GMLRS i ATACMS są wykorzystywane obecnie przez szereg sojuszniczych państw NATO.

W połowie 2018 roku minister Mariusz Błaszczak podjął decyzję o przyspieszeniu programu Homar i rozpoczęciu bezpośrednich negocjacji z amerykańską stroną rządową. W efekcie zakończone zostało postępowanie na dostawę systemu Homar prowadzone według przyjętej w 2015 roku procedury. Przyczyną zmiany trybu pozyskania przedmiotowego uzbrojenia były m.in. oczekiwania finansowe ze strony potencjalnych Wykonawców, przekraczające środki, które MON zabezpieczyło na ten cel w momencie uruchamiania zadania, czyli na początku 2015 roku. Dzięki zastosowaniu trybu FMS, możliwe było szybkie zawarcie umowy i przystąpienie do dostaw systemu Himars, jako niezbędnego elementu służącemu właściwej realizacji zadań obronnych.

Wybór systemu rakietowego Himars jest także zgodny z rekomendacjami przedstawionymi przez Konsorcjum, którego Liderem była Polska Grupa Zbrojeniowa S.A. w ramach zakończonego wcześniej postępowania, a także został poprzedzony analizą możliwości spełnienia wymagań Sił Zbrojnych RP oraz gotowości technologicznej polskiego przemysłu w zakresie absorbcji wybranych technologii. Nie bez znaczenia było również zapewnienie interoperacyjności i unifikacji uzbrojenia w ramach państw należących do NATO, zarówno pod kątem możliwości prowadzenia wspólnych działań bojowych, jak również ewentualnych źródeł pozyskiwania amunicji.

/mon.gov.pl/

Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!