Niejaki Wojciech Lada, autor paszkwilu „Bandyci z Armii Krajowej”, zamieścił przeprosiny w „DoRzeczy”, za szkalowanie dobrego imienia oficera AK, kpt. Wacława Stykowskiego – „Hala”, oskarżając go o mordowanie Żydów w czasie powstania – poinformował na twitterze Arkadiusz Cimoch, załączając skan przeprosin.
– Takim ludziom nie podaje się ręki, po prostu – dodał Arkadiusz Cimoch.
Niejaki Wojciech Lada, autor paszkwilu „Bandyci z Armii Krajowej”, zamieścił przeprosiny w „DoRzeczy”, za szkalowanie dobrego imienia oficera AK, kpt. Wacława Stykowskiego „Hala”, oskarżając go o mordowanie Żydów w czasie powstania. Takim ludziom nie podaje się ręki, po prostu. pic.twitter.com/T91AnGfOe6
— Arkadiusz Cimoch (@ArkadiuszCimoch) June 28, 2021
Kpt. Wacław Stykowski ps. „Hal” był absolwentem III Miejskiego Gimnazjum Magistratu w Warszawie, w której mieszkał od 1924 roku. Po ukończeniu gimnazjum odbył obowiązkową służbę wojskową oraz ukończył dywizyjny kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 29. Dywizji Piechoty w Grodnie. W roku 1933/1934 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Z braku środków materialnych, dwukrotnie studia przerywał, a następnie kontynuował na tajnych kompletach podczas okupacji. W 1935 roku rozpoczął pracę w Wojewódzkim Funduszu Pracy m.st. Warszawy. W tym samym roku odbywał praktykę wojskową w 76 Pułku Piechoty w 29 DP (6-cio tygodniowe ćwiczenia dla rezerwistów). W 1936 r. otrzymał awans do stopnia podporucznika rezerwy piechoty. Od 6 lipca do 13 sierpnia 1939 roku odbył 6-cio tygodniowy kurs dla oficerów transportu (szkolenie na kierowników węzłów kolejowych). 15 sierpnia 1939 roku został powołany do czynnej służby wojskowej w IV Oddziale Sztabu Generalnego WP w 21. Pułku Piechoty i do 22.08.1939 pracował w transporcie kolejowym w Równem na Wołyniu.
Od 1937 roku pracował w Izbie Rzemieślniczej w Warszawie, w Biurze Organizacji Zaopatrzenia i Handlu, na stanowisku zastępcy kierownika (pracę tę kontynuował także w czasie okupacji – do roku 1940)
28 .08.1939 r. objął funkcję komendanta stacji kolejowej w Kutnie. Brał czynny udział w kampanii wrześniowej. Ranny w bitwie pod Kutnem, dotarł do stolicy. Od 09.09.1939 w walkach w obronie Warszawy i jej okolicach (Kałuszyn, Siennica, Garwolin). W trakcie obrony Warszawy dowodził kompanią w 44. Pułku Piechoty im. Bajończyków. Po kapitulacji uniknął niewoli.
Począwszy od października 1939 roku tworzył oddziały wojskowe różnych służb, szkoły podoficerskie i podchorążówki, organizował magazyny broni i amunicji, praktyczne szkolenie z bronią i próby produkowanej przez podziemie broni, materiałów wybuchowych, granatów itp.Od 15 października 1939 roku organizował w Warszawie konspiracyjną organizację wojskową pod nazwą Związek Czynu Zbrojnego (ZCZ) i pełnił funkcję jej komendanta. W marcu 1940 r. organizacja przyłączyła się do Polskiej Organizacji Zbrojnej (POZ) i wraz z nią weszła w skład Związku Walki Zbrojnej (ZWZ – od 1942 r. Armia Krajowa). 11 listopada 1941 roku został awansowany do stopnia porucznika rezerwy. Po scaleniu POZ z AK wprowadził do niej łącznie 376 żołnierzy. Początkowo był komendantem 4. Rejonu III Obwodu Wola (Koło – Powązki – cmentarze). Od 1942 roku do marca 1944 roku był dowódcą 2. Rejonu III Obwodu Wola. Od marca 1944 do końca lipca 1944 pełnił funkcję zastępcy kwatermistrza w Sztabie Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Tuż przed Powstaniem otrzymał przydział do III Obwodu “Waligóra” (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej, do 2 Rejonu (Koło – cmentarze) – jako jego dowódca
Ranny 5 sierpnia 1944 r. w rejonie barykady przy ulicy Górczewskiej róg Działdowskiej. Od 9 sierpnia 1944 r., po zranieniu mjr. “Waligóry” komendant III Obwodu Wola, po rozbiciu części oddziałów wolskich i wycofaniu się ich resztek do Śródmieścia stanął na ich czele będąc organizatorem i dowódcą batalionu im. gen Józefa Sowińskiego – nazywanego również zgrupowaniem “Hala”. 17.08.1944 r. podporządkowano mu “kompanię szturmową” utworzoną z ochotników 1, 2 i 3. kompanii baonu “Kiliński”. Wszystkie oddziały kpt. “Hala” były podporządkowane 4. Rejonowi I Obwodu “Zagończyk” mjr. S. Steczkowskiego.
Obsadzał swoim zgrupowaniem zachodni odcinek Śródmieścia Północnego, odcinek ul. Grzybowskiej, m.in. magazyny Browaru “Haberbusch & Schiele” przy ul. Ceglanej. W trakcie toczonych walk w Śródmieściu Północ kpt. “Hal” był dowódcą pododcinka bojowego – północnego wzdłuż południowej strony ul. Grzybowskiej (od ulicy Wroniej do Placu Grzybowskiego włącznie).
Po kapitulacji – jeniec Stalagu 344 Lamsdorf – Łambinowice k. Opola (do 17 października 1944 r.), następnie w Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu komendant obozu byłych żołnierzy AK (powstańców) w Monachium (Niemcy).
W roku 1945 powrócił do Polski i do 1948 r. pracował na Dolnym Śląsku w rzemiośle. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie organizował spółdzielczość inwalidzką. Aresztowany przez UB w 1953 r. Przebywał ponad rok w areszcie śledczym bez aktu oskarżenia.
Źródło:
https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/waclaw-stykowski,42959.html
Wspieraj niezależne wydawnictwo:
Podoba Ci się to co robimy? Wesprzyj projekt Magna Polonia!
